Fromm’a göre sevginin 4 temel unsuru vardır. Bunlar: ilgi, sorumluluk, saygı ve bilgidir.
Bir kadın bize çiçekleri sevdiğini söyler ama onları sulamazsa, çiçekleri sevdiğine inanmayız. İçtenliğine inanmamız için ‘’ilgi” temel şarttır. Kişi uğrunda çalıştığı şeyleri sever. Sevdiği için emek harcar ve ilgilenir.
Sorumluluk, günümüzde bir görev ya da yük olarak anlaşılır. Oysa gerçek anlamıyla sorumluluk, bütünüyle gönülden gelen bir davranıştır. Sorumlu olmak, başka birisinin gereksinimlerine yanıt vermeye hazır olmaktır. Anne-çocuk ilişkisinde bedensel gereksinimlerin karşılanması ya da yetişkinler arasında ruhsal gereksinimlere yanıt verme buna örnektir.
Saygı, korkmak/çekinmek değildir. Saygı, bir insanı olduğu gibi görebilmek, onun farklılığını, kendine özgülüğünü, bireyliğini fark edip tanımaktır. Karşılıklı saygı, en başta ayrı bağımsız bireyler olmayı gerektirir.
Bilgi olmaksızın ilgi, sorumluluk, saygı körü körüne bağlanmaktan öteye geçemez.
Sevgi ile çevrelenmiş bilgi, insanları tanımaya yönelik bilgidir. Karşımızdakini görmek istediğimiz gibi değil, olduğu gibi görebilmektir. Tanımak istemektir.
Karşımızdakini olduğu gibi görebilmek için ise, aldanmalardan, onun kafamızdaki yanlış düşüncelerle bozulmuş imgesinden kurtulmak ve objektif olarak tanımaya çalışmak gereklidir.